Τι είναι ένα CanSat;
Ένα CanSat είναι μια προσομοίωση ενός πραγματικού δορυφόρου, ολοκληρωμένο εντός του όγκου και το σχήμα ενός κουτιού αναψυκτικού. Η πρόκληση για τους μαθητές που συμμετέχουν σε αυτό το διαγωνισμό είναι να χωρέσουν όλα τα μεγάλα υποσυστήματα που βρίσκονται σε ένα δορυφόρο, όπως η ισχύς, οι αισθητήρες και ένα σύστημα επικοινωνίας, σε αυτό το ελάχιστο όγκο. Το CanSat στη συνέχεια εκτοξεύεται σε υψόμετρο μερικών εκατοντάδων μέτρων από έναν πύραυλο, ή πέφτει από μια πλατφόρμα, όπου πραγματοποιεί το επιστημονικό του πείραμα της και επιτυγχάνει μια ασφαλή προσγείωση. Σε διαγωνισμούς CanSat, το ωφέλιμο φορτίο πρέπει για να χωρέσει μέσα στον όγκο ενός τυπικού κουτιού σόδας (66 mm διάμετρος και 115 χιλιοστά ύψος) και να έχει μάζα κάτω από 350g. Κεραίες μπορούν να τοποθετηθούν εξωτερικά, αλλά η διάμετρος δεν μπορεί να αυξηθεί μέχρι το CanSat να αφήσει το όχημα εκτόξευσης. Τα CanSats αποβάλλονται από ένα μικρό πύραυλο σε ύψος που ποικίλλει ανάλογα με τον διαγωνισμό. Τα CanSats είναι εξοπλισμένα με σύστημα ανάκτησης, συνήθως ένα αλεξίπτωτο, για τον περιορισμό των ζημιών και για να επιτρέψει στο CanSat να επαναχρησιμοποιηθεί. Τα CanSats χρησιμοποιούνται για να διδάξουν τη διαστημική τεχνολογία, λόγω της φθηνής τιμής τους και του μικρού όγκου. Πηγές : http://hobbyspace.com/Blog/?p=11371 https://en.wikipedia.org/wiki/CanSat#.C2.A0Spain Ιστορία του CanSat Το 1998 το πρώτο "University Space System Symposium" πραγματοποιήθηκε στη Χαβάη. Εκεί, 50 φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια διοργάνωσαν μία συνάντηση και ένας καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, που ονομάζεται Bob Twiggs, πρότεινε την ιδέα του νανο-δορυφόρου. Ένας νανο-δορυφόρος είναι βασικά ένας δορυφόρος με τη μορφή ενός κουτιού σόδας. Ο κύριος στόχος της ερευνητικού έργου του νανο-δορυφόρου ήταν να εκτοξευτεί ένας πύραυλος με 3 νανο-δορυφόρους μέσα σε αυτόν. Το έργο ξεκίνησε το 1999 με το όνομα ARLISS. Το 2000, οι αποστολές των νανο-δορυφόρων ορίστηκαν ως ο υπολογισμός του ανοίγματος ενός συστήματος προσγείωσης με χρήση δεδομένων που παρέχονται από το βαρόμετρο ή κάνοντας χρήση ενός διαφορικού GPS και, το 2001 οι στόχοι έγιναν ακόμη πιο περίπλοκοι, προσθέτοντας μια επιπλέον αποστολή, να προσγειωθεί ο νανο-δορυφόρος σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Δεν ήταν μέχρι το 2003, όταν το Πανεπιστήμιο του Τόκιο τοποθέτησε 2 νανο-δορυφόρους που ήταν αρκετά μεγαλύτεροι από ένα κουτί και ήταν ονομάστηκαν CubeSats. Η έννοια του CanSat δημιουργήθηκε το 2010 από την ESA και, μετά από τους στόχους που ο Bob Twiggs πρότεινε στη Χαβάη το 1998, η ESA διεξάγει ένα εκπαιδευτικό διαγωνισμό, στον οποίο οι μαθητές χρησιμοποιούν νανο-δορυφόρους για την εκπλήρωση ενός πρωταρχικού στόχου που προτείνεται από την ESA και έναν προσωπικό δευτεροβάθμιο στόχο της επιλογής τους. Πηγή : http://rosettacansat.blogspot.gr/2015/02/history-of-cansat.html |
What is a CanSat?
A CanSat is a simulation of a real satellite, integrated within the volume and shape of a soft drink can. The challenge for the students taking part in this competition is to fit all the major subsystems found in a satellite, such as power, sensors and a communication system, into this minimal volume. The CanSat is then launched to an altitude of a few hundred metres by a rocket, or dropped from a platform, where it carries out its scientific experiment and achieves a safe landing. In CanSat competitions, the payload is required to fit inside the volume of a typical soda can (66mm diameter and 115mm height) and have a mass below 350g. Antennas can be mounted externally, but the diameter can't increase until the CanSat has left the launch vehicle. The CanSats are deployed from small rocket at height which varies depending on the competition. CanSats are equipped with a recovery system, usually a parachute, to limit damage and to allow the CanSat to be reused. CanSats are used to teach space technology, because of their inexpensive price and small volume. Sources : http://hobbyspace.com/Blog/?p=11371 https://en.wikipedia.org/wiki/CanSat#.C2.A0Spain History of CanSat In 1998 the first "University Space System Symposium" had place in Hawaii. There, 50 students from different universities held a meeting and one professor from the University of Stanford, called Bob Twiggs, proposed the idea of the nano-satellite. A nano-satellite is basically a satellite with the shape of a soda can. The main objective of the nano-satellite project was to launch a rocket with 3 nano-satelites inside it. The project begun in 1999 under the name of ARLISS. In 2000, the missions of the nano-satellites were defined as calculating the opening of a landing system using data provided by the barometer or making use of a differential GPS and, in 2001 the objectives turned even more complex by adding an extra mission, to land the nano-satellite in a particular place. It was not until 2003, when the University of Tokyo placed 2 nano-satellites that were quite bigger than a can and were called CubeSats. The concept of CanSat was created in 2010 by the ESA and, following the objectives that Bob Twiggs proposed at Hawaii in 1998, ESA carries an educational competition, in which students use nano-satellites to fulfill a primary objective proposed by ESA and a personal secondary objective of their election. Source : http://rosettacansat.blogspot.gr/2015/02/history-of-cansat.html |